Missie en visie
Wanneer je een schip wilt gaan bouwen
Breng dan geen mensen bijeen om timmerhout te sjouwen
Of te tekenen alleen
Voorkom dat ze taken ontvangen
Deel evenmin plannen mee
Maar leer eerst mensen verlangen
Naar de eindeloze zeeAntoine de St. Exupéry
Organisaties stellen vaak een missie en visie op om richting te geven, kaders te stellen en te inspireren op weg naar een gemeenschappelijk doel.
In de missie beantwoordt een organisatie vragen als:
- Waartoe is de organisatie op aard?
- Wat is haar maatschappelijke opdracht?
- Waar staat de organisatie voor?
De visie vertelt vervolgens hóe een organisatie haar missie waar denkt te gaan maken: waar gáát de organisatie voor?
In de missie en visie kan een uitspraak opgenomen worden over de ambities met betrekking tot de digitale collectie. Op die manier kunnen missie en visie dienen als belangrijke instrumenten om de gezamenlijke pijlen te richten op duurzaam beheer en duurzame toegang.
Voorbeelden van richtinggevende missies met betrekking tot duurzame toegang
De missie en visie van Beeld en Geluid
Missie: Ieders leven in en met media versterken door die media te archiveren, te exploreren en te expliciteren waarbij het vrije denken en handelen in woord, beeld en geluid voorop staat.
Visie: We leven in een wereld waarin media niet meer zijn weg te denken. Iedereen heeft zijn eigen mediapersoonlijkheid. In 2025 zal Beeld en Geluid de hoeder en het leidende instituut voor journalistieke en media-archivering en -duiding zijn, waarbij de democratische kernwaarde van het vrije woord in tekst, beeld en geluid en het maken en uitdragen daarvan voorop staat. Hiertoe zal Beeld en Geluid haar omvangrijke collectie actief uitdragen en maximaal openstellen voor iedereen. Van professional tot individu, om hen te inspireren en te laten excelleren. Op die manier draagt Beeld en Geluid bij aan een mediawijzere wereld. Om dit te bereiken zal zij zoveel mogelijk samenwerking zoeken en waar nodig het voortouw nemen. Via haar gebouw, haar collectie en museum zal zij alles in het werk stellen om het vrij mediadenken voorrang te geven. Beeld en Geluid ziet de omroepen, de wetenschap, de overheid, de politiek, het onderwijs, de erfgoedinstellingen, de openbare bibliotheken, het bedrijfsleven en de creatieve industrie als sleutelpartners om hier succesvol in te zijn.
De missie en visie van de Koninklijke Bibliotheek
Missie: De Koninklijke Bibliotheek is al eeuwenlang een bron van inspiratie en ontwikkeling. Opgericht in 1798 groeiden we uit naar een brede, veelzijdige organisatie, die de nationale bibliotheekcollectie zichtbaar, bruikbaar en houdbaar maakt voor alle Nederlanders en voor elk type gebruik, nu en in de toekomst. We dragen zorg voor het geschreven woord, met name voor de Nederlandse publicaties, en stellen iedereen in staat om te lezen, te leren en onderzoek te doen. Zo dragen we eraan bij dat Nederland elke dag slimmer, vaardiger en creatiever wordt.
Visie: De Koninklijke Bibliotheek treedt veranderingen en ontwikkelingen tegemoet met een actieve en optimistische houding. De drie leidende principes zijn:
1. Maatschappelijke waarde centraal.
Als publiek gefinancierde organisatie staat voor ons de bijdrage die we kunnen leveren aan de maatschappij voorop. Hieraan toetsen we de voortgang en het succes van onze activiteiten.
2. Digitaal voorop.
Om onze rol in de informatiesamenleving goed te kunnen spelen, leren we binnen de hele organisatie steeds beter om primair digitaal te denken en werken.
3. Denken in netwerken.
Bij onze maatschappelijke rol in de informatiesamenleving hoort ook denken in netwerken. We bundelen de krachten met gebruikers en partners om samen verder te komen.
Uitvoeringsinstrumenten
Om een missie en visie ook echt handen en voeten te geven, zetten organisaties richtinggevende instrumenten in zoals collectiebeleid (wat voor bronnen gaan we opnemen?) en duurzaamheidsbeleid (hoe gaan we de digitale objecten veiligstellen voor toekomstig gebruik?). Collectiebeleid en duurzaamheidsbeleid komen in de volgende paragrafen aan de orde en zijn voorbeelden van uitvoeringsinstrumenten die concreet maken hoe een organisatie werk denkt te gaan maken van haar ambities. Hoe pakt de organisatie het aan?
Drijfveren
Het maken en hebben van een visie is één, het tot leven brengen en houden van een visie is een tweede. Omdat duurzame toegang bij uitstek een gebied is dat je vormgeeft met vele anderen, is het belangrijk om ‘het gezamenlijke verlangen naar de zee’ levend te houden. In de duurzaamheidscommunity zou je het citaat van Antoine de St. Exupéry wellicht om kunnen schrijven naar ‘het verlangen geschiedenis door te geven’. Vind jij dat een passende formulering of heb jij een andere drijfveer om je met dit vak bezig te houden? Dat kun je laten weten in de comments.
Misschien mede omdat ik meer aan de kant van het dynamische archief zit, zou ik kiezen voor ‘het verlangen om een betrouwbare overheid te zijn, die haar handelen achteraf kan reconstrueren en dus verantwoorden’. Dit in het belang van rechtmatigheid, democratie en transparantie. Maar tevens voor het cultureel erfgoed, want ook vele jaren (decennia, eeuwen) later moeten burgers en onderzoekers het overheidshandelen kunnen nagaan.
Het veiligstellen van (archief)bronnen en toegankelijk houden voor nu, vanwege democratische controle op het overheidshandelen, en voor een toekomstige generatie, zodat die haar eigen geschiedenis er mee kan schrijven, is voor mij een drijfveer om ons culturele erfgoed te beschermen.
Als wij allang dood en begraven zijn, kunnen toekomstige generaties alleen nog maar terugvallen op de bronnen die wij hen nalaten.
Beste Sara,
Mooi gezegd! Uiteindelijk gaat het er denk ik om dat jij als informatiespecialist je collectie kent én je gebruikersgroep(en) kent. Jij bent daarmee degene die een unieke collectie en de unieke gebruiker aan elkaar kan koppelen.
Groet, Robin.
Voor mij is het meer het verlangen om informatie en documentatie beschikbaar te stellen voor iedereen op een laagdrempelige en toegankelijke manier. Bij het lezen van het paragraaf ging ik meteen nadenken wat mijn persoonlijke missie en visie is. Ooit droomde ik ervan om bij een grote bibliotheek te werken omdat ik gefascineerd ben door de bibliotheek van Alexandrië. Nu is mijn droom dat de organisatie waar ik werk als dé bibliotheek van Friesland wordt gezien waar identiteit, solidariteit en innovativiteit hoog in het vaandel staat en door de aderen van de organisatie te merken is.
“Het verlangen geschiedenis door te geven’ past helemaal op mij. Dat is precies wat mij de erfgoedsector in heeft gezogen en waar ik in mijn werk ook voor sta.
“het verlangen geschiedenis door te geven’. vind ik een goede formulering maar voor mijzelf iets te algemeen. Informatie en archief toegankelijk maken en houden is mijn drijfveer vanuit het vakgebied. Niet alleen voor geschiedenis maar ook voor hedendaags onderzoek. Op een goede manier gebruik maken van de informatie die aanwezig én beschikbaar is in de archieven.
Ik sluit me aan bij Eva: niet alleen geschiedenis doorgeven, maar ook ervoor zorgen dat het handelen van de overheid gecontroleerd en gereconstrueerd kan worden, nu en in de toekomst.
Het citaat vind ik erg toepasselijk. Als ik kijk naar mijn persoonlijke “verlangen geschiedenis door te geven” gaat het voor mij vaak over mensen leren begrijpen wat geweest is en hoe daar in het heden mee om te gaan. Daarnaast speelt bij mij ook de drijfveer “transparante en controleerbare overheid”.
De boekenwereld kent allang het CIP record, cataloguing in publication. De beeldende kunstwereld is lang zo ver nog niet. Mijn missie is om ook kunstenaars van het belang te overtuigen hun werk bij de bron (zij zelf) al te documenteren, niet alleen met de formele data, zoals titel, datum en techniek, maar vooral ook wat voor hen de essentiële kenmerken zijn.
Mijn missie: Ik zorg dat onze digitale collecties optimaal aansluiten op de behoeftes van onze (wetenschappelijke) gebruikers en laat zien wat ons analoog en digitaal verbindt door de eeuwen heen.
Visie: oog voor de toekomst van het verleden
William Faulkner zei midden vorige eeuw: “The past is never dead. It’s not even past.” Als ik zie hoe actueel en emotioneel het verleden is, dan gaat het veel meer om kennis om door te geven, maar om het vertrouwd te hebben van datgene wat gepasseerd is, het begrijpen, het verwerken, het dragen en het ermee omgaan in het dagelijkse bestaan ervan, als universeel menselijke eigenschap. En dan verbind ik gelijk het heden en de toekomst: doe er wat mee, creëer je toekomstige geschiedenis. En dan heeft een overheid daarbij nog een extra verantwoordelijkheid: goede en juiste informatie (uit verleden, heden en toekomst) is een essentiële voorwaarde voor het goed functioneren van de samenleving. Kennis is macht…
Het doorgeven van de gesciedenis vind ik zeer belangrijk. Daarnaast werk ik voor een lerende organisatie, het lerend vermogen is afhankelijk van hoe goed wij onze gescheidenis kennen. Tot slot zijn wij verantwooring schuldig aan zowel de politiek als de samenleving. Dit is alleen mogelijk als onze geschiedenis goed gedocumenteerd is
Ik ben bang dat de website van Manfred Werger niet meer bestaat: ‘site is niet bereikbaar’.
Maar gelukkig zijn er genoeg andere recensies over het boek te vinden.